18 stycznia 2021
Temat Argumenty
Kluczowe dla przekonania rozmówców jest przedstawianie oraz wyjaśnianie doktryny politycznego islamu. Oznacza to przede wszystkim edukowanie innych. Jednak samo zaprezentowanie faktów nie wystarczy. Doktryna politycznego islamu jest tak bardzo odmienna od wartości cywilizacji kafirów, że wydaje się dla nas dziwna. Z tego względu pojawia się skłonność do zaprzeczania faktom. Wewnętrzny głos podpowiada: „Islam nie może być taki. Niemożliwe, że jest aż tak okrutny. Tak naprawdę muzułmanie wcale w to nie wierzą”.
Należy więc bardzo starannie przygotować grunt do dalszej dyskusji, ponieważ umysł rozmówcy wypełniają przekonania na temat oficjalnej wersji islamu. Opiera się ona na założeniu, że jest on bardzo trudny i złożony. Oznacza to, że rozmówca nie tylko nie zna jego prawdziwej natury (toczy się przecież tak wiele sporów na ten temat), ale zakłada również, że wiedzę o islamie są w stanie posiąść jedynie imamowie i profesorowie uniwersytetów. Warto więc ustalić, że istnieje coś takiego, jak pewna i niepodważalna wiedza na temat islamu. Jego ideologia jest bardzo spójna i logiczna, opiera się jednak na logice bardzo odmiennej od naszej. Kiedy zrozumiemy dualizm, natura islamu stanie się oczywista.
Według oficjalnej wersji islamu ten, kto nie wierzy w jego dogmaty zasługuje na miano rasistowskiego fanatyka. Rozmówca zmaga się zatem z dwoma rodzajami obaw – z ukrytym lękiem przed islamską przemocą oraz ze strachem przed posądzeniem o fanatyzm.
Musimy wyznaczyć ramy dyskusji, ustalając punkt widzenia i płaszczyznę porozumienia opartą na krytycznym myśleniu, oraz przedstawić fakty dotyczące doktryny politycznego islamu.
GŁÓWNE PUNKTY
Zanim przejdziemy do dyskusji, niezmiernie istotne jest potwierdzenie wypowiedzi rozmówcy.
Parafrazuj to, co mówi rozmówca i uchwyć problem.
Ten etap jest bardzo ważny z kilku powodów. Po pierwsze, druga strona została wysłuchana i zauważona. To bardzo skuteczny sposób wywierania wpływu na innych. Po drugie, może to powstrzymać rozmówcę od ciągłego powtarzania tych samych stwierdzeń. Daje nam to czas na przemyślenie odpowiedzi.
„Możemy porozmawiać?”
Przyznaj, że islam nie jest łatwym tematem, jednak chcesz porozmawiać. Pragniesz usłyszeć, co druga strona ma do powiedzenia i sprawdzić, czy coś, czego sam niedawno się dowiedziałeś, może wnieść coś nowego do dyskusji. Wykorzystaj swoje zdolności interpersonalne, aby ocenić, czy druga strona jest otwarta i skłonna do podjęcia dyskusji. Jeśli nie, nie ma znaczenia, jak dużo wiesz. Wielu zwolenników islamu zamyka się na nowe informacje, ponieważ ich stanowisko opiera się przede wszystkim na politycznie poprawnej „tolerancji”.
Wyznacz ramy dyskusji poprzez:
Podsumowanie punktu widzenia drugiej strony.
Używanie krytycznego myślenia opartego na doktrynie islamu, zamiast na opinii „ekspertów”, nawet jeśli są oni muzułmanami. Mahomet jest jedynym ekspertem.
Dowodzenie własnych stwierdzeń w oparciu o doktrynę, a w szczególności życie Mahometa. Wskaż, w jaki sposób słowa i działania muzułmanów opierają się na Trylogii, ich jedynym autorytecie.
Pytanie o źródła posiadanych przez rozmówcę informacji.
Przedstawienie punktu widzenia kafira.
JAK KORZYSTAĆ Z TEJ WIEDZY
Trzeba ćwiczyć. Być może nie uda ci się to w pełni za pierwszym razem, jednak zastosowanie zaledwie jednej lub dwóch przedstawionych powyżej wskazówek sprowadzi dyskusję na nieznany rozmówcy grunt – prawdę o doktrynie i historii islamu.