Mahomet opisany jest w jego biografii (sira) i w jego tradycjach (hadisy). Nie ma o nim wzmianek w zapisach historycznych pochodzących z jego czasów. Jest on wymieniony z imienia tylko cztery razy w Koranie. Oprócz tego, często określany jest w nim tytułami posłańca i proroka. W Koranie Allah mówi, że jest on "pieczęcią proroków", co w doktrynie islamskiej jest interpretowane w ten sposób, że jest on ostatnim z proroków, którzy zostali wysłani do ludzkości.
Mahomet wychował się jako sierota, następnie dość udanie prowadził interesy. Po ukończeniu czterdziestego roku życia ogłosił, że miał wizję i usłyszał głos archanioła Gabriela, mówiącego do niego słowa jedynego boga we wszechświecie, Allaha. Słowa te, utrwalone z pamięci i spisane, utworzyły Koran.
Koran w około 98 wersetach stwierdza, że Mahomet jest doskonałym człowiekiem i że jego życie jest wzorem lub boskim prototypem człowieka do naśladowania dla całej ludzkości.
Mahomet głosił religię islamu przez 13 lat w Mekce, gdzie nawrócił około 150 Arabów. Wprowadzał jednak podziały między ludźmi, dlatego mieszkańcy Mekki wygnali go z miasta. On i jego zwolennicy wyemigrowali wtedy do Medyny, gdzie stał się on politykiem i dżihadystą. Podczas ostatnich dziewięciu lat życia Mahomet dokonywał aktów dżihadu średnio co 6 tygodni. Gdy zmarł w 632 roku n.e., każdy Arab został już nawrócony na islam w wyniku dżihadu.
Mahomet jest najskuteczniejszym wojownikiem w historii. Sukcesy wszystkich innych przywódców wojskowych kończyły się po ich śmierci, on jednak inspiruje wojnę od ponad 1400 lat aż do dziś.